De toekomst van de Heilig Hartkerk

Ik zal u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in u uitstorten

Door een besluit van de bis­schop behoort de Heilig Hart­kerk sinds 5 de­cem­ber 2021 tot onze pa­ro­chie. Dat het pad van een pa­ro­chiefusie nooit over rozen loopt is alge­meen bekend want dat houdt een ver­an­de­ring in en de meeste mensen hou­den er nu eenmaal niet van als er veel veran­dert.

En bij zulke ver­an­de­ringen denkt ieder er het zijne van: som­mi­gen vin­den het gewel­dig, anderen vin­den het dan weer verschrikke­lijk. En toch is dat dan ook weer niet het be­lang­rijk­ste. De Kerk is één in haar verschei­den­heid en de verschei­den­heid dient de een­heid. Men kan verschillen in de bij­koms­tig­he­den zoals stijl, per­soon­lijke voor­keur en spiri­tua­li­teit zolang het wezen­lijke maar het­zelfde blijft. Dat wezen­lijke wordt tot uitdruk­king gebracht in de Heilige Schrift, de Traditie van de Kerk, de li­tur­gie en de sacra­menten. De trouw daaraan vormt ons als ge­meen­schap die samen de Kerk van Jezus Christus vormt. Alleen in trouw aan de Christus en zijn Kerk is er een toe­komst moge­lijk. En nu is het tijd om alle zeilen bij te zetten.

Enkele weken gele­den vond een overleg met de bis­schop, de pastoor en mezelf plaats. Daar werd besloten om de zorg voor de Heilig Hart­kerk aan mij toe te ver­trouwen onder lei­ding van de pastoor. Struc­tu­reel veran­dert er niets. De Heilig Hart­kerk blijft een onder­deel van de Sint Wil­li­brordus Pa­ro­chie met pastoor Kerssemakers als pastoor. Concreet zal ik meer aanwe­zig zijn bij de Heilig Hart­kerk en onder de pries­ters het eerste aanspreek­punt zijn. Deze nieuwe wen­ding biedt ook moge­lijk­he­den voor nieuwe ac­ti­vi­teiten te ontplooien om ver­der te werken aan de toe­komst voor de Heilig Hart­kerk.

Alle ac­ti­vi­teiten in de Kerk vin­den hun oorsprong en hun doel in Jezus Christus. We vormen als Kerk een ge­meen­schap rond de verrezen en eucha­ris­ti­sche Heer. Daarom lijkt het me be­lang­rijk om in de aller­eerste plaats te beginnen met het li­tur­gische leven nieuw leven in te blazen, om zo vanuit een ge­meen­schap rond de Eucha­ris­tie te groeien en steeds meer ac­ti­vi­teiten te ont­wik­ke­len. Daarom zal er een nieuw li­tur­gisch rooster gemaakt wor­den waarin ook de li­tur­gie op week­da­gen zal wor­den opgeno­men. De be­lang­rijk­ste pijlers zullen daarbij zijn: dage­lijkse h. Mis, dage­lijkse Eucha­ris­ti­sche Aanbid­ding, dage­lijks getij­den­ge­bed, de Rozen­krans en dage­lijkse biecht­gele­gen­heid. Daar­mee wordt voor de hele pa­ro­chie een aanvullend aanbod gecreëerd. Ook zal ik meer aanwe­zig zijn in het kantoor naast de Heilig Hart­kerk. Wanneer ik aanwe­zig ben, zal ook de kerk geopend zijn.

H. Mis

De Kerk leeft vanuit de Eucha­ris­tie. In de Eucha­ris­tie ligt de bron en het hoogte­punt van alle chris­te­lijke leven. Het is dus van belang ook de liefde tot het Aller­hei­ligste Sacra­ment te koes­te­ren en te ontplooien. Daarom is het goed om ook regel­ma­tig buiten de zon­dagsplicht en de verplichte feest­da­gen de H. Mis op week­da­gen bij te wonen. Daarom moet de h. Mis ook ruim toe­gan­ke­lijk zijn en de tijdstippen guns­tig ver­deeld over de pa­ro­chie. In overleg met de gelo­vi­gen die weke­lijks op zon­dag komen is er besloten om de zon­dags­mis vanaf 27 no­vem­ber (eerste zon­dag van de Advent) te ver­plaatsen naar 10.30 uur. Op week­da­gen zal de h. Mis plaats­vin­den om 7.30 uur om zo ook aan werkende en school­gaande gelo­vi­gen de kans te bie­den om voor werk of school de Heer te ont­moe­ten in de Eucha­ris­tie. En op zater­dag zal er een “uitslaap­mis” om 9.00 uur zijn.

Eucha­ris­ti­sche Aanbid­ding

In de Eucha­ris­tie wordt het verlossend kruisoffer van de Heer op onbloe­dige wijze vernieuwd. Jezus Christus komt met heel zijn god­de­lijk­heid en men­se­lijk­heid wer­ke­lijk te­gen­woor­dig in zijn Heilig Lichaam en in zijn Kost­baar Bloed. Bij de Eucha­ris­ti­sche Aanbid­ding verlengen we als het ware het moment van aanbid­ding in de h. Mis door de eucha­ris­ti­sche Heer op het altaar uit te stelling, voor Hem neer te knielen en in gebed met Hem te spreken. De Aanbid­ding zal volgen op de h. Mis en ook op don­der­dag- en zater­dag­avond zal er gelegen­heid zijn om de Heer te komen aanbid­den in het Aller­hei­ligste Sacra­ment. De Heer wacht daar op onze liefde en “in die kleine Hostie ligt de oplos­sing voor alle problemen van de wereld.” (H. Johnannes Paulus II)

Biecht­gele­gen­heid

De Kerk vraagt van de pries­ters een grote beschik­baar­heid en om vaste tijdstippen waarop de gelo­vi­gen kunnen biechten. Om dit nood­za­ke­lijke sacra­ment te ont­van­gen zal tij­dens de Eucha­ris­ti­sche Aanbid­ding ook de gelegen­heid zijn om het Sacra­ment van Boete en Ver­zoe­ning te ont­van­gen. Immers: “Bij de Heer komen in het Heilig Sacra­ment is als een tuberculosepatiënt bij goede lucht en zonlicht brengen. Het virus van onze zon­den kan niet lan­ger bestaan als het tegen­over het Licht van de wereld staat.” (Ven. Fulton Sheen)

Getij­den­ge­bed en Rozen­krans

Met de getij­den voegen we ons in de lofzang die de Kerk iedere dag aan God brengt en bid­den we samen met de wereld­kerk. De Rozen­krans leert ons te medi­te­ren op het leven van Jezus en vormt de meest volmaakte samen­vat­ting van het leven van Jezus en Maria.

Er is veel werk aan de winkel. Er is vooral veel gebed nodig om dit alles te doen slagen. En aller­hande prak­tische hulp is ook welkom. Wilt u meer weten, neem dan contact met mij op. Ik ver­trouw de Heilig Hart­kerk dan ook graag toe aan de moe­der­lijke zorg van Maria en de va­der­lijk zorg van Sint- Jozef. Mogen zij ons helpen om steeds meer te groeien in het besef dat we als Kerk een ge­meen­schap vormen: de familie van God.

In gebed verbon­den,
Kape­laan Quinten Kerckhofs